اثر تماشاگر – پادکست منیاز

 

 

اثر تماشاگر
پادکست شماره ۴۷ مُنیاز.
📻 در این پادکست خواهید شنید:
اثر تماشاگر یا bystander effect چیست؟
تفاوت افراد فعال و منفعل در کمک به دیگران از چه چیزی نشأت میگیره؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

روانشناسی چگونه تأثیر تماشاگر را توضیح می دهد

اثر تماشاگر

اثر تماشاگر برای اولین بار توسط روانشناسان اجتماعی جان ام. دارلی و بیب لاتانه در سال 1968 پس از اینکه آنها به این موضوع پس از قتل کیتی جنووز در سال 1964 ^{علاقه مند شدند، در آزمایشگاه نشان داده و رایج شد . [3]} این محققان مجموعه ای از آزمایشات را انجام دادند . یکی از قوی ترین و قابل تکرارترین تأثیرات را در روانشناسی اجتماعی ایجاد کرد. ^[4] در یک آزمایش معمولی، شرکت‌کننده یا به تنهایی یا در میان گروهی از دیگر شرکت‌کنندگان یا متحدان است. یک موقعیت اضطراری صحنه سازی می شود و محققان اندازه گیری می کنند که در صورت مداخله شرکت کنندگان چقدر طول می کشد تا مداخله کنند. این آزمایش‌ها نشان داده‌اند که حضور دیگران، اغلب با اختلاف زیاد، کمک را مهار می‌کند. ^[5] برای مثال، Bibb Latané و Judith Rodin (1969) آزمایشی را در مورد زنی در پریشانی انجام دادند، که در آن آزمودنی‌ها یا تنها، با یک دوست یا با یک غریبه بودند. 70 درصد از افراد به تنهایی پس از اینکه فکر می‌کردند زن به زمین افتاده و صدمه دیده، صدا زدند یا به کمک او رفتند، اما وقتی با یک غریبه جفت شدند، تنها 40 درصد کمک کردند. ^[6]

فیلپات و همکاران (2019) بیش از 200 مجموعه ضبط ویدیویی نظارتی واقعی از بریتانیا، هلند و آفریقای جنوبی را بررسی کرد تا به “مهم ترین سوال برای قربانیان واقعی عمومی” پاسخ دهد: آیا اصلاً کمکی وجود دارد یا خیر. آنها دریافتند که مداخله یک هنجار است و در بیش از 90 درصد درگیری ها یک یا چند نفر از تماشاگران برای ارائه کمک مداخله کردند. افزایش حضور تماشاچیان می‌تواند [ احتمال مداخله کسی را افزایش دهد، ^1] حتی اگر شانس واکنش هر یک از تماشاگران کاهش یابد.

متغیرهای موثر بر تماشاگران

شرایط اضطراری در مقابل شرایط غیر اضطراری

لاتانه و دارلی سه آزمایش را برای آزمایش رفتار تماشاچیان در شرایط غیر اضطراری انجام دادند. ^[7] نتایج آنها نشان داد که روش درخواست کمک از افراد مهم است. در یک شرایط، آزمودنی‌ها از یک تماشاگر نام او را می‌پرسیدند. وقتی دانش‌آموزان ابتدا نام خود را دادند، افراد بیشتری پاسخ دادند. در شرایطی دیگر، دانش آموزان از حاضران یک سکه درخواست کردند. وقتی دانش‌آموز توضیحی می‌دهد، مثلاً می‌گوید کیف پول آنها به سرقت رفته است، درصد افرادی که کمک می‌کنند (72%) بیشتر از زمانی بود که دانشجو فقط یک سکه درخواست می‌کرد (34%). تحقیقات اضافی توسط فاول، مارک و همکاران، با استفاده از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط مقامات EMS هنگام پاسخ‌گویی به شرایط اضطراری، نشان داد که واکنش افراد حاضر با شدت وضعیت سلامتی مرتبط است. ^[8]

به گفته لاتانه و دارلی، پنج ویژگی شرایط اضطراری وجود دارد که بر تماشاگران تأثیر می گذارد: ^[7]

1. شرایط اضطراری شامل تهدید آسیب یا آسیب واقعی است
2. موارد اضطراری غیرعادی و نادر هستند
3. نوع اقدام مورد نیاز در شرایط اضطراری از موقعیتی به موقعیت دیگر متفاوت است
4. شرایط اضطراری را نمی توان پیش بینی یا انتظار داشت
5. شرایط اضطراری نیاز به اقدام فوری دارد

با توجه به این پنج ویژگی، تماشاگران فرآیندهای شناختی و رفتاری را طی می کنند:

1. توجه کنید که چیزی در حال وقوع است
2. تفسیر کنید موقعیت را به عنوان یک وضعیت اضطراری
3. درجه مسئولیت احساس می شود
4. شکل کمک
5. انتخاب عمل را اجرا کنید

توجه : برای آزمایش مفهوم “توجه کردن”، لاتان و دارلی (1968) با استفاده از دانشجویان دانشگاه کلمبیا یک وضعیت اضطراری ترتیب دادند. دانش‌آموزان را در اتاقی قرار دادند – یا به تنهایی، با دو غریبه یا سه غریبه برای تکمیل یک پرسشنامه در حالی که منتظر بازگشت آزمایشگر بودند. در حالی که آنها در حال تکمیل پرسشنامه بودند، دود از طریق دریچه دیواری به اتاق پمپ شد تا حالت اضطراری را شبیه سازی کند. هنگامی که دانش آموزان به تنهایی کار می کردند تقریباً بلافاصله (در عرض 5 ثانیه) متوجه دود شدند. با این حال، دانش‌آموزانی که به صورت گروهی کار می‌کردند زمان بیشتری (تا 20 ثانیه) طول کشید تا متوجه دود شوند. لاتانه و دارلی ادعا کردند که این پدیده را می توان با هنجار اجتماعی آنچه در عموم آداب مودبانه در نظر گرفته می شود توضیح داد. در بیشتر فرهنگ‌های غربی، ادب حکم می‌کند که نگاه کردن به اطراف نامناسب است. این ممکن است نشان دهنده این باشد که یک فرد فضول یا بی ادب است. در نتیجه، رهگذران بیشتر از زمانی که تنها هستند، توجه خود را به خود جلب می کنند. افرادی که تنها هستند به احتمال زیاد نسبت به محیط اطراف خود آگاه هستند و بنابراین بیشتر متوجه افرادی می شوند که نیاز به کمک دارند.

تفسیر کنید : هنگامی که یک موقعیت مورد توجه قرار گرفت، ممکن است یکی از تماشاچیان تشویق شود که در صورتی که حادثه را به عنوان یک وضعیت اضطراری تفسیر کنند، مداخله کند. بر اساس اصل نفوذ اجتماعی ، تماشاگران واکنش افراد دیگر را در شرایط اضطراری زیر نظر دارند تا ببینند آیا دیگران فکر می کنند لازم است مداخله کنند یا خیر. اگر مشخص شود که دیگران نسبت به وضعیت واکنش نشان نمی دهند، تماشاگران وضعیت را به عنوان یک اورژانس تعبیر نمی کنند و مداخله نمی کنند. این نمونه ای از جهل کثرت گرایانه یا اثبات اجتماعی است . با اشاره به آزمایش دود، اگرچه دانش‌آموزان در گروه‌ها به وضوح متوجه دودی شده بودند که به قدری غلیظ شده بود که دید آن‌ها را مخفی می‌کرد، چشم‌هایشان را تحریک می‌کرد یا باعث سرفه می‌شد، باز هم بعید بود که آن را گزارش کنند. تنها یک شرکت‌کننده در شرایط گروهی، دود را در چهار دقیقه اول گزارش کرد و در پایان آزمایش، هیچ‌یک از پنج گروه از هشت گروه اصلاً دود را گزارش نکردند. در گروه‌هایی که دود را گزارش نکردند، تفاسیر علت آن و احتمال اینکه واقعاً تهدیدکننده باشد نیز کمتر جدی بود و هیچ‌کس آتش‌سوزی را به‌عنوان علت احتمالی پیشنهاد نکرد، اما برخی توضیحات کمتر جدی را ترجیح دادند، مانند کولر گازی نشتی داشت ^[9] به همین ترتیب، تفاسیر زمینه نقش مهمی در واکنش مردم به دعوای مرد و زن در خیابان داشت. هنگامی که زن فریاد زد: “از من دور شو، من شما را نمی شناسم”، 65 درصد از تماشاگران مداخله کردند، اما تنها 19 درصد از مواقع که زن فریاد زد: “از من دور شو، من نمی دانم” چرا من با تو ازدواج کردم.» ^[6]

تحقیقات عمومی تأثیر تماشاگر عمدتاً در زمینه شرایط اضطراری غیرخطرناک و غیرخشونت آمیز انجام شد. یک مطالعه (2006) تأثیر تماشاگران را در شرایط اضطراری آزمایش کرد تا ببیند آیا آنها همان نتایج را از سایر مطالعات آزمایش کننده موارد غیر اضطراری می گیرند یا خیر. در موقعیت‌هایی با خطر بالقوه کم، زمانی که فرد تنها بود، به طور قابل توجهی کمک بیشتری نسبت به زمانی که در کنار فرد دیگری بود، ارائه شد. با این حال، در موقعیت‌هایی با خطر بالقوه بالا، شرکت‌کنندگانی که به تنهایی یا در حضور شخص دیگری با یک وضعیت اضطراری مواجه می‌شدند، به طور مشابه به قربانی کمک می‌کردند. ^[10] این نشان می‌دهد که در موقعیت‌های جدی‌تر، احتمال بیشتری وجود دارد که مردم موقعیت را به‌عنوان موقعیتی که در آن به کمک نیاز است تعبیر کنند و احتمال مداخله آنها بیشتر باشد.

درجه مسئولیت : دارلی و لاتانه به این نتیجه رسیدند که میزان مسئولیتی که یک تماشاگر احساس می کند به سه چیز بستگی دارد:

1. چه آنها احساس کنند که شخص مستحق کمک است یا خیر
2. صلاحیت نظاره گر
3. رابطه بین تماشاچی و قربانی

اشکال کمک : دو دسته از کمک وجود دارد که توسط Latané و Darley تعریف شده است:

1. مداخله مستقیم: کمک مستقیم به قربانی
2. انحرافی مداخله مداخله انحرافی به گزارش وضعیت اضطراری به مقامات (مانند پلیس، آتش نشانی) اشاره دارد.

پیاده سازی : پس از گذراندن مراحل 1-4، تماشاچی باید اقدام انتخابی را اجرا کند.

در یک مطالعه انجام شده توسط آبراهام اس. راس، اثرات افزایش مسئولیت بر مداخله تماشاگران با افزایش حضور کودکان مورد مطالعه قرار گرفت. این مطالعه بر اساس واکنش 36 دانشجوی پسر در شرایط اضطراری انجام شد. پیش‌بینی این بود که مداخله به دلیل حضور کودکان در اطراف آن 36 شرکت‌کننده پسر در مقطع کارشناسی در اوج خود خواهد بود. این آزمایش انجام شد و نشان داد که این پیش‌بینی پشتیبانی نمی‌شود و به این نتیجه رسید که «نوع مطالعه تفاوت معنی‌داری در مداخله نداشت». ^[11]

یک متاآنالیز (2011) از تأثیر تماشاگر ^[12] گزارش داد که «اثر تماشاگر زمانی کاهش می‌یابد که موقعیت‌ها خطرناک (در مقایسه با غیرخطرناک) تلقی می‌شدند، مرتکبین حضور داشتند (در مقایسه با غیر حضوری)، و هزینه‌ها. مداخله فیزیکی (در مقایسه با غیر فیزیکی) بود. این الگوی یافته‌ها با مدل انگیختگی-هزینه-پاداش مطابقت دارد، که پیشنهاد می‌کند اورژانس‌های خطرناک سریع‌تر و واضح‌تر به‌عنوان اورژانس واقعی شناخته می‌شوند و در نتیجه سطوح بالاتری از برانگیختگی را القا می‌کنند. کمک بیشتر.” آنها همچنین “موقعیت هایی را شناسایی کردند که در آن تماشاچیان از فرد بالقوه مداخله کننده حمایت فیزیکی می کنند و بنابراین تأثیر تماشاگر را کاهش می دهند، مانند زمانی که تماشاگران منحصراً مرد بودند، زمانی که آنها ساده لوح بودند و نه منفعل، یا فقط افراد تقریباً حاضر بودند، و زمانی که تماشاگران. غریبه نبودند.”

یک توضیح جایگزین توسط استنلی میلگرام پیشنهاد شده است ، که این فرضیه را مطرح کرد که رفتار بی رحمانه تماشاگران ناشی از راهبردهایی است که در زندگی روزمره برای مقابله با اضافه بار اطلاعات اتخاذ کرده بودند . این ایده به درجات مختلف توسط تحقیقات تجربی پشتیبانی شده است. ^[13]

تیموتی هارت و ترناس میته از داده‌های بررسی ملی قربانیان جنایت (NCVS) استفاده کردند و دریافتند که در 65 درصد قربانیان خشونت‌آمیز در داده‌ها، یک نفر از تماشاچیان حضور داشته است. حضور آنها در موارد تجاوزات فیزیکی (68 درصد) شایع‌تر بود که بیشترین قربانیان خشونت‌آمیز را تشکیل می‌داد و احتمال کمتری در سرقت (49٪) و تجاوز جنسی (28٪) وجود داشت. اعمال ناظران اغلب توسط قربانیان به عنوان “نه کمک کردن و نه صدمه زدن” (48٪) و پس از آن “کمک کردن” (37٪)، “آزار دادن” (10٪) و “هم کمک کردن و هم صدمه زدن” (3٪) ارزیابی شد. ). نیمی از حملاتی که یک رهگذر در آن حضور داشت، در غروب رخ داد که قربانی و رهگذر غریبه بودند. ^[14]

ابهام و پیامدها

ابهام یکی از عواملی است که بر کمک یا عدم کمک شخص به دیگری در نیازمندی تأثیر می گذارد. در برخی موارد با ابهام زیاد، ممکن است یک فرد یا گروه تا پنج برابر بیشتر از مواردی که ابهام کم است، قبل از اقدام زمان ببرد. در این موارد، افراد حاضر قبل از اقدام، ایمنی خود را تعیین می کنند. تماشاگران در موقعیت‌های با ابهام کم و پیامدهای بی‌اهمیت بیشتر از موقعیت‌های با ابهام بالا و پیامدهای مهم مداخله می‌کنند.

لاتان و رودین (1969) پیشنهاد کردند که در موقعیت‌های مبهم، تماشاگران ممکن است به دنبال راهنمایی به یکدیگر باشند و عدم پاسخ اولیه دیگران را به عنوان عدم نگرانی تعبیر کنند. این باعث می شود که هر تماشاگر تصمیم بگیرد که وضعیت جدی نیست. ^[6]

درک محیط

مداخله یا عدم مداخله یک تماشاچی ممکن است به آشنایی آنها با محیطی که در آن اورژانس رخ می دهد مربوط باشد. کمک بگیرد، راه‌های خروجی کجاست و غیره. ^{، احتمالاً می‌داند از کجا} اگر تماشاچی با محیط آشنا باشد کمک در شرایط اضطراری

پرایمینگ جلوه تماشاگر

تحقیقات انجام شده توسط گارسیا و همکاران. (2002) نشان می دهد که آغازگر یک زمینه اجتماعی ممکن است رفتار کمکی را مهار کند. ^[15] تصور بودن در کنار یک فرد دیگر یا بودن در کنار گروهی از افراد می تواند بر تمایل فرد برای کمک تأثیر بگذارد.

انسجام و عضویت در گروه

انسجام گروهی متغیر دیگری است که می تواند بر رفتار کمکی یک تماشاگر تأثیر بگذارد. همانطور که توسط Rutkowski و همکاران تعریف شده است، انسجام به یک رابطه برقرار شده (دوستان، آشنایان) بین دو یا چند نفر اشاره دارد. ^[16] آزمایش‌هایی برای آزمایش عملکرد ناظران هنگامی که در گروه با افرادی که با آنها آشنا بوده‌اند، انجام شده است. طبق نظر روتکوفسکی و همکاران، هنجار مسئولیت اجتماعی بر رفتار کمکی تأثیر می گذارد. هنجار مسئولیت اجتماعی بیان می کند که “مردم باید به دیگرانی که نیاز به کمک دارند و برای آن به آنها وابسته هستند کمک کنند.” همانطور که توسط تحقیق پیشنهاد شده است، هر چه یک گروه منسجم تر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که گروه مطابق با هنجار مسئولیت اجتماعی عمل کند. برای آزمون این فرضیه، محققان از دانشجویان مقطع کارشناسی استفاده کردند و آنها را به چهار گروه تقسیم کردند: گروه با انسجام کم با دو نفر، گروه با انسجام کم با چهار نفر، گروه انسجام بالا با دو نفر و گروه با انسجام بالا با چهار نفر. سپس دانش‌آموزان در گروه انسجام بالا با معرفی خود و بحث در مورد آنچه در مدرسه و سایر موضوعات مشابه دوست دارند یا دوست ندارند، با یکدیگر آشنا شدند. هدف آزمایش تعیین این بود که آیا گروه‌های با انسجام بالا نسبت به گروه‌های با انسجام پایین تمایل بیشتری به کمک به “قربانی” آسیب دیده دارند یا خیر. چهار گروه عضو با انسجام بالا سریع‌ترین و محتمل‌ترین گروه‌هایی بودند که به قربانیانی که معتقد بودند آسیب دیده بود پاسخ دادند. چهار گروه عضو کم انسجام کندترین و کمترین احتمال پاسخ دادن به قربانی را داشتند.

تحقیقات نوع‌دوستی نشان می‌دهد که رفتار کمک‌رسان زمانی که شباهت‌هایی بین کمک‌کننده و شخصی که به او کمک می‌شود وجود داشته باشد، محتمل‌تر است. تحقیقات اخیر نقش شباهت و به طور خاص عضویت گروهی مشترک را در تشویق مداخله تماشاگران مورد توجه قرار داده است. در یک آزمایش (2005)، محققان دریافتند که اگر آن فرد پیراهن فوتبال تیمی را که تماشاچی دوست دارد به تن داشته باشد، در مقابل تیمی که تماشاگر آن را دوست ندارد، احتمال بیشتری وجود دارد که تماشاگران به یک مصدوم کمک کنند. با این حال، هنگامی که هویت مشترک آنها به عنوان هواداران فوتبال برجسته شد، احتمالاً به هواداران هر دو تیم کمک می شود، به طور قابل توجهی بیشتر از فردی که پیراهن ساده می پوشد. ^[17]

یافته‌های مارک لوین و سیمون کروتر (2008) نشان داد که افزایش اندازه گروه مانع از مداخله در سناریوی خشونت‌های خیابانی می‌شود، در حالی که تماشاگران غریبه بودند، اما مداخله را در زمانی که تماشاگران دوست بودند تشویق می‌کرد. آنها همچنین دریافتند زمانی که هویت جنسیتی برجسته است، اندازه گروه در زمانی که تماشاچیان و قربانیان عضویت گروه اجتماعی را به اشتراک می‌گذارند، مداخله را تشویق می‌کند. علاوه بر این، اندازه گروه با هنجارهای زمینه خاص که هم کمک را مهار و هم تشویق می کند، تعامل داشت. اثر تماشاگر نتیجه کلی افزایش اندازه گروه نیست. هنگامی که تماشاگران روابط روانی در سطح گروه را به اشتراک می گذارند، اندازه گروه می تواند کمک کند و همچنین مانع کمک شود. ^[18]

این یافته ها را می توان در قالب خود طبقه بندی و همدلی تبیین کرد . از منظر نظریه خود طبقه‌بندی ، هویت اجتماعی خود، رفاه و بهزیستی با عضویت در گروه او گره خورده است، به طوری که وقتی هویت گروهی برجسته است، رنج یکی از اعضای گروه را می‌توان تأثیر مستقیمی بر گروه در نظر گرفت. به دلیل این هویت مشترک که از آن به عنوان ادغام خود-دیگری یاد می شود، تماشاگران قادر به همدلی هستند، که مشخص شده است رفتار کمکی را پیش بینی می کند. به عنوان مثال، در یک مطالعه مربوط به کمک پس از اخراج، هم هویت اجتماعی و هم همدلی برای پیش‌بینی کمک یافت شدند. با این حال، زمانی که هویت اجتماعی کنترل می شد، همدلی دیگر رفتار کمکی را پیش بینی نمی کرد. ^[19]

تفاوت های فرهنگی

در بحث در مورد وانگ یو و یک حادثه بعدی در چین ، که در آن فیلم‌های دوربین مداربسته از شانگهای متروی نشان می‌داد مسافران از یک خارجی که غش کرده بود فرار می‌کردند، یونشیانگ یان، مردم‌شناس UCLA گفت که این واکنش‌ها را نه تنها می‌توان با گزارش‌های قبلی از کلاهبرداری از آن توضیح داد. افراد مسن برای کمک، و همچنین به دلیل تفاوت های فرهنگی تاریخی در جامعه کشاورزی چین ، که در آن تضاد آشکاری بین نحوه ارتباط افراد با اعضای درون گروهی و برون گروهی وجود دارد، و می گویند: «نحوه رفتار خوب با غریبه ها یکی از بزرگترین چالش ها در چینی معاصر است. جامعه… نظام اخلاقی غالب در چین سنتی مبتنی بر پیوندهای نزدیک اجتماعی، پیوندهای خویشاوندی است.” او ادامه داد: “شخصی ممکن است با افراد دیگر در گروه اجتماعی خود بسیار بسیار خوب رفتار کند… اما وقتی با یک غریبه روبرو می‌شوید برگردید و (فردی ممکن است) بسیار مشکوک باشد. و در صورت امکان ممکن است مزیت آن غریبه.” علیرغم این، یان فکر می کرد که جامعه چین به سمت مثبت تری حرکت می کند، به طوری که نسل جوان در نتیجه رشد در جامعه جهانی شده، ارزش های فراگیرتری دارد. ^[20]

در هند، پدیده‌های ناتوانی عابران پس از مشاهده حوادث خشونت‌آمیز تا حدودی به فرهنگ نسبت داده شده است. ، جامعه شناس هندی، آشیس نندی معتقد است که این امر به دلیل “وحشی گری فزاینده جامعه ما” است که ناشی از “تغییر سریع فرهنگی و تغییر استانداردهای آموزشی” است. ^[21] به گفته روانشناس دویکا کاپور، تأثیر تماشاگر در هند “به دلیل شرایط فرهنگی ما بارزتر به نظر می رسد. اغلب به ما گفته می شود که در دوران کودکی به کار خودمان فکر کنیم و سوال نپرسیم. این امر به زندگی بزرگسالان ما نیز وارد می شود. ، جایی که ما تصمیم می گیریم خود را از موقعیت هایی که به ما مربوط نیست منزوی کنیم.” ^[22]

انتشار مسئولیت

دارلی و لاتانه (1968) تحقیقی در مورد انتشار مسئولیت انجام دادند. ^[23] یافته‌ها حاکی از آن است که در مواقع اضطراری، زمانی که مردم بر این باورند که افراد دیگری در اطراف هستند، کمتر یا کندتر می‌توانند به قربانی کمک کنند زیرا معتقدند شخص دیگری مسئولیت را بر عهده خواهد گرفت. افراد همچنین ممکن است بسته به شرایط، مسئولیت یک موقعیت را بر عهده نگیرند. آن‌ها ممکن است تصور کنند که افراد حاضر از جمله پزشکان یا افسران پلیس واجد شرایط بیشتری برای کمک هستند و مداخله آنها غیرضروری است. آنها همچنین ممکن است از جانشین شدن توسط یک یاور برتر، ارائه کمک های ناخواسته، یا مواجه شدن با عواقب قانونی ارائه کمک های پست تر و احتمالا خطرناک بترسند. به همین دلیل، برخی از قوانین، مانند ” قوانین خوب سامری ” مسئولیت را برای کسانی که سعی در ارائه خدمات پزشکی و خدمات غیرپزشکی در مواقع اضطراری دارند محدود می کند.

تحقیقات دست اندرکاران سازمانی

مطالعه‌ای در سال 2009 که توسط انجمن بین‌المللی بازرس در ژورنال انجمن بازرس بین‌المللی منتشر شد، نشان می‌دهد که – در واقعیت – ده‌ها دلیل وجود دارد که چرا افراد وقتی رفتاری را که غیرقابل قبول می‌دانند، در محل عمل نمی‌کنند یا در محل کار حاضر نمی‌شوند. ^[24] مهم ترین دلایلی که برای عدم اقدام ذکر شد عبارت بودند از: ترس از دست دادن روابط مهم در داخل و خارج از محل کار و ترس از «عواقب بد». همچنین دلایل زیادی توسط افرادی که در محل اقدام کردند یا به مقامات مراجعه کردند، ارائه شد.

این مطالعه تمرین‌کنندگان نشان می‌دهد که «اثر تماشاگر» را می‌توان به شکل بسیار گسترده‌تری مطالعه و تحلیل کرد. دیدگاه گسترده‌تر فقط شامل الف) کاری که تماشاگران در مواقع اضطراری منحصر به فرد انجام می‌دهند، ب) کمک به غریبه‌های نیازمند، زمانی که ج) افراد دیگری در اطراف هستند (یا نیستند) را شامل نمی‌شود. واکنش‌های تماشاگران را نیز می‌توان تحلیل کرد: الف) زمانی که تماشاگران هر یک از طیف گسترده‌ای از رفتارهای غیرقابل قبول را در طول زمان درک می‌کنند، ب) آنها در یک زمینه سازمانی هستند، و ج) با افرادی که می‌شناسند. مطالعه تمرین‌کنندگان دلایل زیادی را گزارش کرد که چرا برخی از اطرافیان در سازمان‌ها عمل نمی‌کنند یا رفتار غیرقابل قبولی را گزارش نمی‌کنند. این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که رفتار تماشاچیان، در واقع، اغلب از نظر اقدام در محل برای کمک و گزارش رفتار غیرقابل قبول (و موارد اضطراری و افراد نیازمند) مفید است. موقعیت‌ها در واقع بسیار پیچیده هستند و منعکس‌کننده دیدگاه‌هایی از زمینه و مدیران آن‌ها (و ساختارهای سازمانی مربوطه در صورت وجود) و همچنین بسیاری از دلایل شخصی هستند.

و پاتریشیا کیث اشپیگل در حمایت از این ایده که برخی از تماشاگران واقعاً مسئولانه عمل می کنند، جرالد کوچر مقاله ای در سال 2010 در رابطه با یک مطالعه با بودجه NIH نوشتند که نشان داد مداخله غیررسمی توسط همسالان و تماشاگران می تواند رفتار علمی غیرقابل قبول را قطع یا اصلاح کند. ^[25]

شما چکار انجام خواهید داد؟

برنامه پرایم تایم جان کوئینونز، پرایم تایم: چه کار می کردی؟ در ABC، اثر تماشاگر را آزمایش می کند. از بازیگران برای بازی در موقعیت‌های (معمولا غیر اضطراری) استفاده می‌شود، در حالی که دوربین‌ها عکس‌العمل‌ها و کنش‌های تماشاگران بی‌گناه را ضبط می‌کنند. موضوعات شامل تقلب در آزمون میلیونر، دزدی یک فرد مسن از مغازه ، نژادپرستی و همجنس‌گرا هراسی است.

غیر رایانه ای در مقابل رایانه ها: مداخله با واسطه رایانه

تحقیقات نشان می‌دهد که تأثیر تماشاگر ممکن است در ارتباطی رایانه‌ای موقعیت‌های ^{وجود داشته باشد. [26]} شواهد نشان می دهد که مردم حتی زمانی که نمی توانند فرد مضطرب را ببینند، می توانند نظاره گر باشند. در این آزمایش، 400 گروه چت آنلاین مشاهده شدند. یکی از دو هم پیمان به عنوان قربانی در هر اتاق گفتگو مورد استفاده قرار گرفت: یا یک قربانی مرد که نام اصلی آن جیک هارمن بود یا یک قربانی زن که نام اصلی آن سوزی هارمن بود. هدف از آزمایش تعیین اینکه آیا جنسیت قربانی اهمیت دارد یا خیر، آیا اندازه هر گروه چت تأثیری دارد یا خیر و آیا درخواست کمک از یک فرد با استفاده مستقیم از نام صفحه نمایش آنها تأثیری دارد یا خیر.

نتایج نشان داد که جنسیت قربانی تاثیری بر کمک یا عدم کمک اطرافیان به قربانی ندارد. مطابق با یافته‌های لاتان و دارلی، تعداد افراد حاضر در اتاق گفتگو تأثیر داشت. زمان پاسخ برای گروه های چت کوچکتر سریعتر از گروه های چت بزرگتر بود. با این حال، زمانی که قربانی (سوزی یا جیک) از یک فرد خاص در گروه چت کمک خواست، این تأثیر وجود نداشت. میانگین زمان پاسخ‌دهی برای گروه‌هایی که در آن‌ها یک فرد خاص فراخوانی شده بود 36.38 ثانیه بود. میانگین زمان پاسخ‌دهی برای گروه‌هایی که هیچ نام صفحه نمایشی در آن‌ها ذکر نشده بود 51.53 ثانیه بود. یکی از یافته‌های مهم تحقیق این است که مداخله به این بستگی دارد که آیا قربانی با مشخص کردن نام نمایشی درخواست کمک کرده است یا خیر. اثر اندازه گروه زمانی مهار شد که قربانی به طور خاص از یک فرد خاص کمک خواست. اگر قربانی از شخص خاصی کمک نخواسته بود، اثر اندازه گروه مهار نمی شد.

کودکان به عنوان تماشاگر

اگرچه بیشتر تحقیقات بر روی بزرگسالان انجام شده است، اما کودکان نیز می توانند تماشاچی باشند. مطالعه‌ای که توسط رابرت تورنبرگ در سال 2007 انجام شد، هفت دلیل را نشان داد که چرا کودکان در مواقعی که همکلاسی دیگری در مضیقه است کمک نمی‌کنند. این موارد عبارتند از: بی اهمیت جلوه دادن ، جداسازی ، همراهی شرمساری، اولویت «مشغول کاری» (اولویت بندی یک کار فعلی به جای کمک)، پیروی از یک هنجار رقابتی (در جایی که هنجار اجتماعی دیگری اعمال می شود، کودک می تواند به جای آن هنجار را رعایت کند)، مخاطب. مدل سازی (مدل سازی از رفتارهای دیگر مخاطبان) و انتقال مسئولیت (با فرض اینکه شخص دیگری مسئول باشد). ^[27]

در یک مطالعه بیشتر، تورنبرگ به این نتیجه رسید که در بین دانش‌آموزان سوئدی که او مشاهده کرده و با آنها مصاحبه کرده است، هفت مرحله از بررسی اخلاقی به عنوان تماشاگر در موقعیت‌های تماشاگر وجود دارد: (الف) توجه به اینکه چیزی اشتباه است ، یعنی کودکان توجه گزینشی به محیط خود دارند، و گاهی اوقات آنها اگر عجله دارند یا دیدشان مانع شده است، با همسالان مضطرب هماهنگ نمی شوند، (ب) نیاز به کمک را تفسیر می کنند – گاهی اوقات کودکان فکر می کنند دیگران فقط در حال بازی هستند و نه واقعاً در پریشانی یا جهل متکثری نشان می دهند، ( ج) احساس همدلی ، یعنی با توجه به موقعیتی و نتیجه گیری نیاز به کمک، کودکان ممکن است برای همسالان آسیب دیده متاسف شوند، یا از پرخاشگری های ناروا (خشم همدلانه) عصبانی شوند، د) چارچوب های اخلاقی مدرسه را پردازش کنند – تورنبرگ شناسایی کرد. پنج عنصر زمینه ای موثر بر رفتار کودکان در موقعیت های اطراف (تعریف دانش آموز خوب، مراقبت از قبیله، کلیشه های جنسیتی، و اخلاق وابسته به سلسله مراتب اجتماعی y)، (ه) بررسی موقعیت و روابط اجتماعی ، به عنوان مثال، اگر دانش‌آموزان خود را به عنوان دوستان قربانی یا متعلق به همان دسته اجتماعی مهم قربانی تعریف نمی‌کنند، یا اگر دانش‌آموزانی با موقعیت بالا حضور یا درگیر هستند، کمتر مداخله می‌کنند. متجاوزان – برعکس، کودکان با وضعیت پایین تر احتمال بیشتری برای مداخله می کنند اگر فقط چند کودک دیگر در اطراف باشند، (f) انگیزه های فشرده برای اقدام ، مانند در نظر گرفتن تعدادی از عوامل مانند منافع و هزینه های احتمالی، و (g) ) اقدام ، یعنی همه موارد فوق در تصمیمی مبنی بر مداخله یا عدم مداخله ادغام شدند. قابل توجه است که چگونه این تصمیم کمتر یک تصمیم فردی بود تا محصول مجموعه ای از فرآیندهای بین فردی و نهادی. ^[28]

پیامدهای تحقیق

محاکمه قتل آفریقای جنوبی

در تلاش برای عادلانه تر کردن دادگاه های آفریقای جنوبی در محکومیت خود، مفهوم شرایط تخفیف به وجود آمد. ^[29] با این حال، هیچ تعریف مشخصی از شرایط تخفیف ارائه نشده است. دادگاه های آفریقای جنوبی شروع به استفاده از شهادت روانشناسان اجتماعی متخصص کردند تا مشخص کنند که شرایط تخفیف در سیستم قضایی چه معنایی دارد. مثال‌ها عبارتند از: فردیت زدایی ، بی‌علاقگی تماشاگران، و همنوایی .

در مورد S. vs. Sibisi و دیگران (1989)، هشت عضو اتحادیه راه‌آهن‌ها و بندرگاه‌های آفریقای جنوبی در قتل چهار کارگری که تصمیم گرفتند به اعتصاب SARHWU نپیوندند، دست داشتند. شواهدی برای دفاع ارائه کردند روانشناسان اسکات فریزر و اندرو کولمن با استفاده از تحقیقات روانشناسی اجتماعی . انسان شناس اجتماعی بوئت کوتزه، ، شواهدی برای دفاع نیز ارائه کرد. او شهادت داد که فرهنگ های آفریقایی با آگاهی جمعی مشخص می شوند. کوتزه شهادت داد که آگاهی جمعی به تمایل متهمان برای همکاری با گروه کمک کرده است تا اینکه به عنوان فردی عمل کنند. فریزر و کولمن اظهار داشتند که بی‌تفاوتی تماشاگران، از عوامل تخفیف‌دهنده فردیت زدایی ، همنوایی و قطبی‌سازی گروهی کشته شدن چهار اعتصاب شکن بودند. آنها توضیح دادند که فردیت زدایی ممکن است بر توانایی اعضای گروه برای درک اینکه هنوز در قبال اقدامات فردی خود پاسخگو هستند، حتی زمانی که با یک گروه هستند، تأثیر بگذارد. آنها همچنین از تحقیقات لاتانه و دارلی در مورد بی‌تفاوتی تماشاگران استفاده کردند تا نشان دهند که چرا چهار متهم از هشت متهم شاهد کشتن چهار متهم دیگر بودند. شهادت فریزر و کولمن به چهار نفر از متهمان کمک کرد تا از مجازات اعدام فرار کنند. ^{[ نیازمند منبع ]}

قوانین

برخی از نقاط جهان قوانینی را در نظر گرفته اند که افراد حاضر را در صورت مشاهده شرایط اضطراری مسئول می داند.

1. منشور حقوق بشر و آزادی‌های می‌گوید: « هر کبک فردی باید به کمک هر کسی که جانش در خطر است، چه شخصاً یا درخواست کمک کند، بیاید، مگر اینکه خطری برای خود یا شخص ثالثی داشته باشد، یا او را تهدید کند. دلیل موجه دیگری دارد». ^[30] بنابراین، در صورت ایمن بودن کمک به افراد در خطر در کبک، یک تعهد قانونی است.
2. به همین ترتیب، قانون مجازات برزیل بیان می‌کند که نجات ندادن (یا در صورت لزوم با خدمات اضطراری تماس نگیرید) افراد مجروح یا ناتوان، از جمله افرادی که در معرض خطر جدی و قریب‌الوقوع قرار دارند، تا زمانی که انجام این کار بی‌خطر باشد، جرم است. این شامل کودکان رها شده نیز می شود. ^[31]
3. قانون جزا آلمان عدم کمک رسانی را در موارد تصادف یا سایر خطرات مشترک جرم می داند، مگر اینکه این شخص خود را به خطر بیندازد یا با تعهدات مهم دیگری مغایر باشد. ^[32]

در ایالات متحده، قوانین سامری خوب برای محافظت از تماشاچیانی که با حسن نیت عمل می کردند، اجرا شده است. بسیاری از سازمان ها شامل آموزش تماشاگران هستند. به عنوان مثال، وزارت ارتش ایالات متحده در رابطه با تجاوز جنسی، آموزش تماشاگران انجام می دهد. برخی از سازمان ها به طور معمول با توجه به مسائل ایمنی، آموزش تماشاگران را انجام می دهند. دیگران با توجه به مسائل مربوط به تنوع، آموزش تماشاگران انجام داده اند. ^{[33] [a]} سازمان‌هایی مانند دانشگاه‌های آمریکایی نیز از تحقیقات تماشاگران برای بهبود نگرش تماشاگران در موارد تجاوز استفاده می‌کنند. به عنوان مثال می توان به برنامه پیشگیری از تجاوز جنسی InterAct ^[34] و برنامه Green Dot اشاره کرد. ^[35] دیگران از این قوانین به دلیل مجازات و جرم انگاری مشکلی که قرار است به آن رسیدگی شود، انتقاد کرده اند. ^[36]

بسیاری از موسسات تلاش کرده اند تا گزینه هایی را برای تماشاچیانی که رفتاری را غیرقابل قبول می دانند، ارائه دهند. این گزینه‌ها معمولاً از طریق سیستم‌های شکایت ارائه می‌شوند —بنابراین افراد حاضر در مورد اینکه کجا بروند، انتخاب‌هایی دارند. یکی از گزینه‌هایی که بسیار مفید است، گزینه یک بازرس سازمانی است که هیچ سابقه‌ای برای کارفرما نگهداری نمی‌کند و تقریباً کاملاً محرمانه است.

نمونه های قابل توجه

Kitty Genovese

قتل کیتی جنووز موردی است که در ابتدا تحقیقات روانشناختی اجتماعی را در مورد “اثر تماشاگر” تحریک کرد. در 13 مارس 1964، جنووز در حالی که ساعت 3 صبح از محل کار به خانه می رفت در کوئینز، نیویورک ، مورد ضرب و شتم قرار گرفت، مورد تجاوز جنسی قرار گرفت و به قتل رسید . ^[37] بر اساس یک مقاله پر شور در نیویورک تایمز ، 38 شاهد ضربات چاقو را تماشا کردند اما تا زمانی که مهاجم فرار کرد و جنووس جان خود را از دست داد، مداخله نکردند یا حتی با پلیس تماس نگرفتند. ^[38]

این گزارش تکان دهنده توجه عمومی و بسیاری از سرمقاله های روزنامه ها را به خود جلب کرد. محققین روانشناسی لاتان و دارلی عدم کمک شاهدان را به انتشار مسئولیت نسبت می دهند : از آنجا که هر شاهد شاهد دیگری بود که شاهد همان رویداد بودند، تصور می کردند که دیگران مسئولیت را بر عهده می گیرند و با پلیس تماس می گیرند، و بنابراین هیچ کاری برای متوقف کردن وضعیت انجام ندادند. . ^[39]

مقاله ای که در سال 2007 در American Psychologist منتشر شد ، نشان داد که داستان قتل جنووس توسط رسانه ها اغراق آمیز شده است. تعداد شاهدان عینی بسیار کمتر از 38 بود، پلیس حداقل یک بار در جریان حمله فراخوانده شد و بسیاری از تماشاچیانی که حمله را شنیده بودند واقعاً نمی توانستند رویداد را ببینند. ^[40] در سال 2016، نیویورک تایمز گزارش خود را “نقص” خواند و اظهار داشت که داستان اصلی “تعداد شاهدان و آنچه آنها درک کرده بودند به شدت اغراق آمیز است”. ^[41]

جین دو از ریچموند های

در 24 اکتبر 2009، یک دانش آموز دختر دبیرستان ریچموند مورد تجاوز گروهی و ضرب و شتم گروهی از پسران و مردان قرار گرفت، پس از اینکه یکی از همکلاسی هایش او را به حیاطی تاریک در خارج از رقص بازگشت به خانه مدرسه دعوت کرد . ^[42] گزارش شد که او قبل از وقوع حمله با او مودبانه رفتار کرد و با گروه براندی نوشید، که دو ساعت و نیم طول کشید تا اینکه یک زن جوان به پلیس اطلاع داد. ^[43] نزدیک به 20 نفر شاهد این حادثه بودند که گزارش شده است که چندین نفر آن را تشویق کردند و فیلمبرداری کردند. ^{[44] [45] [46]} او به دلیل خراش‌ها و کبودی‌ها در سراسر صورت و بدنش در بیمارستان بستری شد، و بعداً زخم‌های ناشی از سوختگی سیگار در پشت او و همچنین باسن‌هایی که مرتباً از جای خود بیرون می‌آمدند. این پرونده خشم سراسری را برانگیخت. ^{[47] [48]}

ریموند زک

در روز یادبود ، 2011، ریموند زک 53 ساله، اهل آلامدا، کالیفرنیا ، به آب‌های ساحل یادبود رابرت کراون رفت و تقریباً یک ساعت در عمق آب تقریباً 150 یاردی از ساحل ایستاد. مادر رضاعی او، دولورس بری، با 9-1-1 تماس گرفت و گفت که او سعی دارد خود را غرق کند. (گزارش های متناقضی در مورد نیت زک وجود دارد. ^[b] ) آتش نشانان و پلیس پاسخ دادند اما وارد آب نشدند. آتش نشانان از یک قایق گارد ساحلی ایالات متحده خواستند تا به محل حادثه پاسخ دهد. بر اساس گزارش های پلیس، پلیس آلامدا انتظار داشت که آتش نشانان وارد آب شوند. ^[ج] آتش نشانان بعداً گفتند که آنها آموزش و گواهینامه های فعلی برای انجام امداد و نجات آب در زمین ندارند. ده‌ها غیرنظامی در ساحل و در حال تماشای خانه‌های خود در مقابل ساحل، وارد آب نشدند و ظاهراً انتظار داشتند مأموران امنیت عمومی عملیات نجات را انجام دهند. در نهایت، زک در آب سقوط کرد، ظاهراً به دلیل هیپوترمی. حتی در آن زمان، هیچ کس برای چند دقیقه وارد آب نشد. در نهایت، الف سامری خوب وارد آب شد و زک را به ساحل کشید. زک پس از آن در یک بیمارستان محلی درگذشت. ^{[49] [50] [51]}

جین دو از فیلادلفیا

در 13 اکتبر 2021، مسافری در SEPTA قطار در فیلادلفیا مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفت و در نهایت توسط یک سوار دیگر مورد تجاوز قرار گرفت ، در حالی که چندین نفر از رهگذران در منطقه ظاهرا شاهد این حادثه بودند، حتی ظاهراً تجاوز را در تلفن های خود ضبط کردند و به مقامات یا مقامات هشدار ندادند. حمله را متوقف کنید تا زمانی که یکی از کارکنان خارج از وظیفه پس از سوار شدن به قطار و متوجه حمله با 911 تماس گرفت. این تجاوز جنسی که نزدیک به 40 دقیقه ادامه داشت و همچنین عدم اقدام ظاهری مسافران، در ویدئوی نظارتی SEPTA ضبط شده است. ^[52] پس از تماس اولیه 911، یک افسر SEPTA هنگامی که قطار به مرکز حمل و نقل خیابان 69 رسید، سوار قطار شد و مظنون را پس از بیرون کشیدن از قربانی دستگیر کرد. ^[53]

این حمله به دلیل عدم اقدام ظاهری مسافران، توجه بین‌المللی را به خود جلب کرد، ^[54] اگرچه برخی از محققان استدلال می‌کردند که تماشاگران به سادگی نمی‌دانستند در آن نمونه چه کنند. ^[55] به گفته لسلی ریچاردز ، مدیر کل SEPTA، دستگیری 3 دقیقه پس از تماس اولیه 911 رخ داد، که پس از اینکه قربانی بیش از نیم ساعت مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود، اتفاق افتاد. این سازمان در نهایت بیانیه ای منتشر کرد و گفت: افراد دیگری نیز در قطار بودند که شاهد این اقدام هولناک بودند و اگر سواری با 911 تماس می گرفت، ممکن بود زودتر متوقف شود. ^[56] با این حال، دلاور جک استولشتایمر، دادستان ناحیه ^{، این ادعا را رد کرد که تماشاچیان در حال فیلمبرداری از حمله بودند، و در پاسخ به این که بسیاری از تماشاچیان ممکن است آنچه را که می بینند متوجه نشده باشند، رد کرد. [57]}

Piang Ngaih

24 ساله میانماری در ژوئیه 2016، یک شهروند و خدمتکار خانگی پیانگ نگای دان توسط مورد آزار کارفرمایش Gaiyathiri Murugayan و مادر Gaiyathiri، Prema S. Naraynasamy و اذیت قرار گرفت و به قتل رسید. گایاثیری و پریما هر دو دستگیر و متهم به قتل شدند، ^{[58] [59]} در حالی که همدست سوم، کوین چلوام، شوهر گایاثیری که در آن زمان افسر پلیس بود، نیز به آزار خدمتکار متهم شد و وظایف پلیسی او به دلیل جنایتکارش به حالت تعلیق درآمد. اقدامات. متعاقباً، گایاثیری در ژوئن 2021 به اتهام کمتر قتل غیرقابل قتل به 30 سال زندان محکوم شد . ^{[60] [61]}

این پرونده خشم، شوک و خشم عمومی را نسبت به ظلم گسترده پرونده و مرگ خدمتکار برانگیخت. مورد پیانگ همچنین شباهت ها و مقایسه های وحشتناکی را با قتل کیتی جنووز و وجود اثر تماشاگر نشان داد ، زیرا مشخص شد که در طی معاینات منظم بهداشتی در بیمارستان و آژانس خدمتکار، افرادی وجود داشتند که مشکوک بودند که ممکن است پیانگ مورد آزار قرار گرفته باشد. Gaiyathiri و خانواده اش آنها را تکذیب کردند. هیچ گزارش پلیسی نیز در رابطه با این نشانه های مشکوک آزار خدمتکار ارائه نشد. ^{[62] [63]}

مثال شمارنده

در سال 2019، یک مطالعه بزرگ بین‌المللی انسان‌شناسی فرهنگی ، 219 منازعه و رویارویی خیابانی را که توسط دوربین‌های امنیتی در سه شهر در کشورهای مختلف – لنکستر ، آمستردام و کیپ تاون ، ضبط شده بود، تجزیه و تحلیل کرد . برخلاف نظریه تماشاگران، این مطالعه نشان داد که تماشاگران تقریباً در هر مورد مداخله می‌کنند و شانس مداخله با تعداد تماشاگران افزایش می‌یابد. “یک کشف بسیار رادیکال و نتیجه ای کاملاً متفاوت با آنچه تئوری پیش بینی می کند.” ^[64]

این مطالعه اولین آزمایش در مقیاس بزرگ از تأثیر تماشاگر در زندگی واقعی است. تا به حال، این تأثیر عمدتاً در آزمایشگاه با پرسیدن از افراد مورد مطالعه بررسی می شد که در یک موقعیت خاص چگونه پاسخ می دهند. یکی دیگر از جنبه های قابل توجه این مطالعه این است که مشاهدات از سه کشور مختلف از جمله کشور خشونت آمیز آفریقای جنوبی است که در آن مداخله در یک اختلاف خیابانی بدون خطر نیست … .. در مورد سرقت های مسلحانه، ناظران به مراتب کمتر دخالت می کنند. ^[64]