اقتصاد روایی

 

 

کتاب اقتصاد روایی

بخشی از کتاب اقتصاد روایی

احتمال دارد جهش‌هایی که به رخداد دوباره‌ی روایت‌ها می‌انجامند تصادفی باشند، ولی

• احتمالش بیشتر است که افراد خلاقی مانند متخصصان حرفه‌ای بازاریابی، سیاست‌مدارها، افراد فریب‌کار یا علاقه‌مندان به رسانه‌های اجتماعی، به نوعی در طراحی آن‌ها نقش داشته باشند.
• این افراد خلاق می‌دانند که روایت‌های قدیمی با ویروسی شدن در گذشته توانایی‌شان را به اثبات رسانده اند، ولی حالا دیگر مسری نیستند.
• شاید فرد مشهور وصل شده به روایت اصلی فراموش شده یا از اعتبار افتاده باشد.
• شاید روایت مدنظر همزمان با روایت گم شده‌ی دیگری همه‌گیر شده باشد.
• پس افراد خلاق باید بکوشند آن را به یکی از همه‌گیری‌های موجود وصل کنند.

روایت‌های اقتصادی با رخداد دوباره اغلب گستره‌ی جهانی دارند

• یکی از دلایلش این است که دست‌اندرکاران رسانه‌های خبری سال‌ها پیش آموخته‌اند که باید اخبار کشورهای خارجی را دنبال کنند،
• چون چیزی که در یک کشور مسری است اغلب می‌تواند در کشورهای دیگر نیز مسری شود.
• ولی مانند همه‌گیری بیماری‌های مسری، به طور معمول در هر مقطع زمانی همه‌گیری روایت‌ها در برخی کشورها قوی‌تر از کشورهای دیگر است.
• افزون بر این، همه‌گیری‌های روایی در کشورهایی شبیه‌ترند که زبان یا مرز مشترک دارند.
• نمونه‌های ذکرشده در این کتاب بیشتر متعلق به ایالات متحده هستند که تمام عمرم را در آن زندگی کرده‌ام و بیشترین دانش و شهود را درباره‌اش دارم.
• همچنین، سال‌های سال است که ایالات متحده سابقه‌ی چرخه‌ی کسب وکارش را ثبت می‌کند.
• دفتر ملی پژوهش‌های اقتصادی(آن بی ای آر) رویداد شمار انبساط‌ها و انقباض‌های چرخه‌ی کسب وکار را از سال ۱۸۵۴ به این سو در اختیار دارد.

شاید برخی منتقدان ادعا کنند که تغییرات نهادی در ایالات متحده آن قدر عمیق و تحول آفرین بوده‌اند که

• در عمل هیچ چیز به دردبخوری وجود ندارد که بشود از گذشته‌ی دور آموخت.
• با این حال، رخدادها و واکنش‌های ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ سال پیش به طرز حیرت‌انگیزی شبیه آن چیزی هستند که امروز می‌بینیم و تجربه می‌کنیم.
• در روایت‌های امروزی، بازتاب آن دوره‌های تاریخی را می‌بینیم.
• این داستان را به یاد دارید که آدم زیرکی پیشنهاد شیر یا خط می‌دهد
• و می‌گوید«اگه شیر اومد من بردم، اگه خط اومد تو باختی» و آدم ساده‌لوحی هم پیشنهادش را می‌پذیرد؟
• استفاده از این روایت کوتاه و فوق‌العاده دلپذیر به سال ۱۸۴۷(و شاید حتی پیش از آن) بازمی‌گردد.
• در آن زمان، این روایت گاهی به ماجراهای حزب ویگ، زکری تیلور (دوازدهمین رئیس جمهور ایالات‌متحده) یا
• ریچارد کابدن، بزرگ‌ترین طرف دار بازارهای آزاد در قرن نوزدهم که امروزه احتمال فکر کردنمان به او بسیار کم است، وصل می‌شد.
• در اواسط قرن نوزدهم، مردم عین همین داستان‌ها را با همین تفاسیری که امروزه می‌بینیم نقل نمی‌کردند،
• ولی درون مایه‌ی داستان‌ها در گذر زمان به طرز حیرت انگیزی شبیه به یکدیگرند.

رابرت جی. شیلر

رابرت جیمز “باب” شیلر (به انگلیسی: Robert James “Bob” Shiller) به همراه دو اقتصاددان آمریکایی دیگر لارس پیتر هانسن و یوجین فاما برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۱۳ شدند.

رابرت شیلر، 74 ساله، و استاد دانشگاه ییل است.

رابرت شیلر، لارس پیتر هانسن و یوجین فاما، مشترکاً جایزه حدوداً هشت میلیون کرونی آکادمی علوم سلطنتی سوئد، حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار، را بین خود تقسیم خواهند کرد.

هیئت داوری جایزه نوبل اقتصاد اعلام کرده که این سه اقتصاددان، این جایزه را به خاطر کار مجدانه بر روی روندهای نقطه‌ای در بازارها به خود اختصاص دادند.

آکادمی سلطنتی علوم سوئد، اعلام کرد که این سه نفر «پایه کار خود را بر روی درک کنونی از ارزش دارایی‌ها گذاشتند. این کار متکی بر بخش نوسانات در ریسک و نگرش ریسکی، تعصبات رفتاری و اصطکاک بازار است.» جایزه نوبل اقتصاد به خاطر کار بر روی ارزش دارایی‌ها، سهام و اوراق قرضه و ادامه تاثیر بحران بازارهای سرمایه در اواخر دهه گذشته بر اقتصاد جهانی، به این سه استاد دانشگاه اهدا شده است. این جایزه همچنین به علت کشف نتایج «متناقض و اعجاب‌آور» که دشواری‌های قیمت‌گذاری روی سهام، اوراق قرضه و دیگر دارایی‌ها را نشان می‌دهد، به هانسن، فاما و شیلر رسید.

به گفته آکادمی سلطنتی علوم سوئد، «هیچ راهی برای پیش‌بینی قیمت سهام و اوراق قرضه در روزها و هفته‌های پیش رو وجود ندارد اما پیش‌بینی خط سیر این قیمت‌ها در دوره‌های بلندتر زمانی مانند سه تا پنج سال آینده کاملاً امکان پذیر است.»

رابرت شیلر، سخنرانی کوتاهی بعد از دریافت جایزه داشت و در آن گفت:

سرمايه، پيکره‌ای از دانش دارد که به درد جامعه می‌خورد. بحران کنونی در اقتصاد جهان، انعکاسی از اشتباهات و عيوب سيستم‌های مالی ماست که ما هم‌اکنون در حال کار برای اصلاح آنها هستيم. سرمايه، تمدن‌های مدرن را پيش می‌برد و من بيشتر می‌خواهم گسترش سرمايه‌داری را ببينم تا اينکه به بشريت خدمت کنم.