کاهش شنوایی می تواند موقت یا دائمی باشد
کاهش شنوایی عبارت است از کاهش توانایی شما در شنیدن یا درک گفتار و صداهای اطراف شما.
از دست دادن شنوایی زمانی اتفاق می افتد که هر قسمتی از گوش یا اعصابی که اطلاعات مربوط به صداها را به مغز شما می رسانند به روش معمول کار نکنند. در برخی موارد ، کاهش شنوایی می تواند موقتی باشد.
با این حال ، زمانی می تواند دائمی شود که قسمت های حیاتی گوش بدون ترمیم آسیب دیده باشند. آسیب به هر قسمتی از گوش می تواند منجر به کاهش شنوایی شود.
سر و صدای زیاد مخصوصاً برای گوش داخلی (حلزون حلزون گوش) مضر است. قرار گرفتن در معرض صدای بلند شدید یا گوش دادن به صداهای بلند به مدت طولانی می تواند باعث کاهش شنوایی شود.
سر و صدای زیاد می تواند به سلول ها و غشای حلزون حلزونی آسیب برساند. گوش دادن به صدای بلند به مدت طولانی می تواند سلول های موی گوش را بیش از حد کار کند که می تواند باعث مرگ این سلول ها شود.
تا زمانی که نوردهی ادامه یابد ، کم شنوایی پیشرفت می کند.
اثرات مضر ممکن است حتی پس از توقف قرار گرفتن در معرض سر و صدا ادامه یابد. آسیب به گوش داخلی یا سیستم عصبی شنوایی به طور کلی دائمی است.
سلولهای موی آسیب دیده در گوش شما می تواند منجر به کاهش شنوایی شود
یک فرد معمولی با حدود 16000 سلول مویی در حلزون حلزون متولد می شود. این سلول ها به مغز شما اجازه می دهند تا صداها را تشخیص دهد.
قبل از اندازه گیری تغییرات شنوایی با آزمایش شنوایی ، می توان تا 30 تا 50 درصد سلول های مو آسیب دیده یا از بین رفت.
هنگامی که متوجه کاهش شنوایی می شوید ، بسیاری از سلول های مو از بین رفته و قابل ترمیم نیستند.
پس از ترک یک رویداد بسیار بلند
مانند کنسرت یا بازی فوتبال ، ممکن است متوجه شوید که مانند قبل خوب نمی شنوید. ممکن است نجوا را نشنوید ، ممکن است صدا خفه به نظر برسد ، یا صدای زنگ را در گوش خود بشنوید.
شنوایی طبیعی معمولاً در عرض چند ساعت تا چند روز باز می گردد.
این به این دلیل است که سلول های مویی شبیه به تیغه های چمن در صورت بلندتر شدن صدا بیشتر خم می شوند.
اما بعد از دوره نقاهت دوباره صاف می شوند.
با این حال
اگر صدای بلند به تعداد زیادی از سلول های مو آسیب برساند ، برخی از آنها می میرند.
قرار گرفتن مکرر در صداهای بلند با گذشت زمان بسیاری از سلول های مو را از بین می برد.
این می تواند به تدریج توانایی شما را در درک گفتار در مکان های پر سر و صدا کاهش دهد.
در نهایت ، اگر کاهش شنوایی ادامه پیدا کند ، درک گفتار حتی در مکان های آرام تر دشوار می شود.
سر و صدا همچنین می تواند به اعصاب گوش شما آسیب برساند
سر و صدا علاوه بر آسیب به سلول های مو ، می تواند به عصب شنوایی که اطلاعات مربوط به صداها را به مغز شما می رساند نیز آسیب برساند.
ممکن است آسیب اولیه در آزمایش شنوایی شما ظاهر نشود. این می تواند یک “کاهش شنوایی پنهان” ایجاد کند که ممکن است درک گفتار در مکان های پر سر و صدا را برای شما دشوار کند.
تأثیر صدای بلند در طول زمان بر میزان خوب شنیدن شما در زندگی تأثیر می گذارد. همچنین بر سرعت بروز مشکلات شنوایی ، حتی بعد از قطع تماس ، تأثیر می گذارد.
چگونه می شنویم؟
ما صدا را به دلیل ارتعاشات (امواج صوتی) که به گوش ما می رسد می شنویم. ما آن ارتعاشات را به عنوان گفتار ، موسیقی یا سایر صداها تشخیص می دهیم.
گوش بیرونی
گوش خارجی – قسمتی از گوش که می بینید – امواج صوتی را به داخل مجرای گوش هدایت می کند. امواج صوتی با عبور از مجرای گوش به پرده گوش می رسند.
گوش میانی
پرده گوش از امواج صوتی ورودی ارتعاش می کند و این ارتعاشات را به سه استخوان کوچک در گوش میانی می فرستد. این استخوان ها ارتعاشات صوتی را تقویت یا افزایش می دهند و به گوش داخلی می فرستند.
گوش داخلی
گوش داخلی دارای ساختار حلزونی شکل است که از مایع به نام حلزون حلزون پر شده است.
ارتعاشات صوتی در سیالات حلزون امواج ایجاد می کند.
وقتی امواج به اوج خود می رسند ، باعث خم شدن سلول های ریز مو می شوند ، که ارتعاشات را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند.
این سلولهای ریز مویی استریوسیلیا (انواع گیرنده هایی که می توانند صدا را تشخیص دهند) نامیده می شوند.
اعصاب شنوایی
عصب شنوایی سیگنال های الکتریکی را از گوش داخلی به مغز منتقل می کند.
مغز سیگنال ها را به عنوان صدایی که شما تشخیص می دهید و درک می کنید تفسیر می کند.