نبرد چالدران
بخشی از جنگهای عثمانی و ایران
موقعیت شمال غربی ایران
نتیجه پیروزی قاطع عثمانی
متخاصم
امپراتوری عثمانی امپراتوری عثمانی سلسله صفویه
فرماندهان و رهبران
امپراتوری عثمانی سلطان سلیم اول شاه اسماعیل اول
استحکام – قدرت
60،000 [2]
یا 100000 [3]
یا 212،000 ، [4]
توپخانه و تفنگ [5] 12000 [4]
یا 40،000 [5]
یا 55000 [6]
یا 80،000 [3]
تلفات و تلفات
تلفات سنگین [7]
یا کمتر از 2000 [8] تلفات سنگین [7]
یا تقریبا 5000 [9]
جنگهای عثمانی و ایران
جنگهای عثمانی و صفویه
نبرد چالدران جنگ 1532–55 جنگ 1578–90 جنگ 1603–188 جنگ 1623–39 جنگ 1722–27
کمپین های نادرشاه
جنگ 1730–36 جنگ 1743–46
درگیری های بعدی
جنگ 1775–76 جنگ 1821–23
مبارزات شاه اسماعیل اول
- فتح شیروان صفوی (1500)
- نبرد جبانی (1500)
- نبرد شریر (1501)
- محاصره تبریز (1501)
- نبرد همدان (1503)
- نبرد تبریز (1503)
- نبرد نخجوان فتح صفوی فارس (1503)
- فتح صفوی مازندران (1504)
- فتح صفوی گرگان (1504)
- فتح صفوی یزد (1504)
- نجف نجف (1507)
- نبرد کربلا (1507)
- نبرد بغداد (1508)
- نبرد وان (1508)
- نبرد ارزروم (1508)
- نبرد مرو (1510)
- نبرد چالدران (1514)
نبرد چالدران یا چالدران (فارسی: چالدران ، زبان ترکی: Çaldıran)
در 23 آگوست 1514 رخ داد و با پیروزی امپراتوری عثمانی بر امپراتوری صفوی پایان یافت. در نتیجه عثمانی کنترل فوری بر شرق آناتولی و شمال عراق را به دست آورد. با این حال ، این نبرد فقط آغاز 41 سال جنگ ویرانگر بین دو امپراتوری بود که تنها در سال 1555 با پیمان آماسیا به پایان رسید. در حالی که عثمانی ها غالباً دست بالا را داشتند ، پارسیان در بیشتر قسمت ها قوت خود را حفظ کردند.
همه تلفات صفویان در کلان شهرهای تحت سیطره شیعه در فارس ، مانند لرستان و کرمانشاه ، موقتی به نظر می رسید و بلافاصله پس از هر نبرد از عثمانی بازیابی می شد. یک استثنا آذربایجان بود ، که اگرچه از عثمانی ها پس گرفته شد ، اما بعداً برای همیشه به امپراتوری روسیه واگذار شد. عراق و همچنین شرق آناتولی نیز برای همیشه از زیر سلطه سنتی ایران خارج خواهند شد.
در چالدران ، عثمانی ها دارای ارتش بزرگتر و مجهزتر بودند
که تعداد آنها بین 60 تا 200 هزار نفر بود ، در حالی که تورکومن های قزلباش حدود 40 تا 80 هزار نفر بودند. شاه اسماعیل اول ، که در جنگ مجروح و تقریباً اسیر شده بود ، پس از اسیر شدن زنانش توسط سلیم اول ،با حداقل یک ازدواج با یکی از دولتمردان سلیم ، به قصر خود بازنشسته شد
و از مدیریت دولتی کنار رفت. این نبرد از اهمیت مهم تاریخی برخوردار است زیرا نه تنها این ایده را که مرشد شیعه و قزلباش معصوم است نفی کرد، بلکه مرزهای عثمانی و صفوی را نیز به طور کامل مشخص کرد و سران کرد را به تأیید اقتدار خود و تغییر قدرت خود سوق داد. بیعت صفویان با عثمانی.